رستم و سهراب به روایت تاجیک ها

آنچه اکثر ما از شاهنامه و داستانهایش دیده ایم و خوانده ایم خلاصه میشود در همان چند صفحه مختصری که در چند کتاب ادبیات مدرسه و نه بیشترکه بسته به ذوق معلم ادبیات برای ما شرح و بست داده شده...
به همین دلیل آنچه تماشای تئاتر رستم و سهراب تاجیکی را برای مخاطب ایرانی جذاب می کند زبان روایتگری فردوسی با لهجه تاجیکیست...
این نمایش فرصتی است برای بازبینی معروف ترین داستان شاهنامه و تماشای رد پای سنت های تاجیکی در آن از جمله در مراسم ازدواج رستم و تهمینه یا در مراسم سوگواری برای سهراب.
بوی عود ، موسیقی تاجییکی به همراه آواز و ترقص از ویژگی های دلنشین این اجراست.
در مجموع برای ما که فاصله زیادی از شاهنامه گرفتیم تماشای این نمایش خالی از لطف نیست اما ضعف کارگردانی در جای جای آن نمود دارد و برای من سئوال اینجاست که این اجرا به جهت داشتن چه ویژگی هایی برتر بوده و مستحق دریافت جایزه بزرگ جشنواره؟